Als je in China bent, wil je uiteraard de Chinese muur beklimmen! De vraag is dan alleen nog waar en hoe. Aangezien de muur een heel groot deel van China omringde zijn er nog al wat stukjes waar je op kan staan. De regering van China wil het liefst dat je naar Badaling gaat, het meest toeristische en opgeknapte deel van de muur (en als je foto's op internet bekijkt is het ook echt een mooi stukje steen). Het enige nadeel van Badaling is dat je met een hoop mensen daar staat en dat je een soort Efteling-gevoel krijgt (al is de Efteling natuurlijk wel leuk, afgezien van pardoes en de wachtrijen...).

Dus ervaren reizigers als we zijn besloten we zelf op pad te gaan naar een wat rustiger stukje muur, wat minstens net zo mooi zou moeten zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan in dit land, waar bijna niemand je verstaat en alle Chinese tekens op elkaar lijken. Maar ja, na een beetje research besloten we toch op pad te gaan.

Vanuit Beijing met de metro naar het busstation vanwaar de bussen gingen naar Huanghua. Er zouden 2 soorten bussen die kant op gaan, een express en een zeer langzame bus. Op de een of andere manier hebben we het voor elkaar gekregen om in de juiste (lees snelle) bus te stappen en na een uurtje in het midden van een stadje afgedropt te worden. Eenmaal daar aangekomen moesten we met een minibusje naar Huanghuacheng (en niet naar Huanghuazengh!). Met een papiertje met daarop wat Chinese tekens op zoek naar de bus die de juiste richting op ging. Uiteraard biedt elke chinees die een auto (of iets wat erop lijkt) in zijn bezit heeft aan om je even te brengen naar de bestemming van jouw keuze, maar daar willen ze dan ook een belachelijke prijs voor hebben. Dat was niet ons plan, dus met wat hulp van de lokale bevolking vonden we de bushalte waar volgens hun toch echt die bus zou moeten komen. Je hoeft alleen maar de Chinese tekens die op de bus staan te vergelijken met die op je papier. Simpeler kan bijna niet toch!?

Een uur later, en al onze ‘nieuwe vrienden' ondertussen al vertrokken met hun bus, stonden we nog steeds braaf bij de halte (in de snijdende kou!). Op het moment dat we bijna toe wilden geven om mee te gaan met een willekeurige chinees die ons wel wilde brengen, wees een aardige man (onze beste nieuwe vriend) dat onze bus er aan kwam! Geweldig, na een uur verkleumen zaten we in de bus die ons naar het dorpje zou brengen.

Na nog een uur door een prachtig, bergachtig landschap te rijden kwamen we bij onze eindbestemming aan: Huanghuacheng!! En ja hoor, daar op 50 meter van de weg liep de enige echte Chinese muur. Het grappige is dat de regering borden heeft neergezet waarop staat dat het verboden is dit stuk muur te beklimmen, maar ondertussen betaal je de plaatselijke restauranthouder 4Yuan (€0.50) om met een ijzeren trapje op de muur te klimmen. Daar stonden we dan, meer dan 10 km aan muur om op te lopen en geen mens in de buurt! Dankzij het bergachtige gebied heb je prachtige uitzichten en geniet je van een stevige (super steile) wandeling. In de zomer schijnen er mensen te zijn die hier 3 dagen op de muur ‘hiken' en in een slaapzakje op de muur slapen. Nu was het daar iets te koud voor dus misschien doen we dat de volgende keer...

Na 2 uur op de muur lopen en meer foto's genomen te hebben dan mogelijk is, begon de reis weer terug naar Beijing. Helemaal voldaan van onze dag op de muur zonder ook maar 1 iemand tegen te komen (behalve de man met de trap) zaten we verbaasd in de bus. Gelukkig ging de terugreis iets makkelijker en waren we voor het avondeten weer in ons leuke, warme hostel.

Vandaag hebben we even een dagje rust (wat niks met de spierpijn te maken heeft hoor) om morgen naar Pingyao te vertrekken. Wat we daar, en in onze 12-urige treinreis allemaal mee maken lees je in ons volgende avontuur.

En ook:
- Natuurlijk hebben we in Beijing ook de Verboden Stad, de Lama tempel, de vlagceremonie, de nachtmarkt, het 798 art district en de bekendste hutongs (kleine wijkjes) bezocht.
- Nog niks vreemds gegeten (al is het soms de vraag wat we eten), en nog niet ziek geweest..
- Mathieu heeft eindelijk nieuwe schoenen! En na een dag waren ze natuurlijk al kapot... (en ook al gerepareerd).