Op naar huis

Wat hebben we fantastische dingen gezien...Elke dag was genieten! Alle beesten die we in het wild hebben kunnen zien (schildpadden, gibbons, kiwi's, wombats, dolfijnen, haaien, orka's,....), de bijzondere plekken waar we geweest zijn (Angkor Wat, de Chinese Muur, Ha Long Bay, het Great Barrier Reef, de gigantische Kauri bomen, en te veel andere plekken om te noemen), en alle heerlijke andere dingen zoals: kleren laten maken in Hoi An, rondtoeren in Rosie, zeilen in Sydney, kletsen met de locals, alles samen doen, de familie Almekinders die op visite kwam, het fantastische eten (verse mango's, thaise curries, muffins, advocado's, verse springrolls, nieuw-zeelandse blauwe kaas,....), het rijden van de ‘loop' met het brommertje, optrekken met onze nieuwe vrienden, het World Championship Rugby, de kooklessen, de achter onze fiets aan rennende kinderen en natuurlijk dat het bier maar 20 cent kost!

De mensen en de plekken waar we terecht zijn gekomen met 'Workaway' waren een geweldige aanvulling op alles wat we gedaan hebben. We hadden dat niet willen missen. Leren schapen scheren, heerlijk eten, gezellige gesprekken, verse zalm vangen, in de moestuin werken, op de motor rijden... en gewoon even een rustplek tijdens het reizen, eventjes een soort thuis!

Natuurlijk zijn we ook blij dat we naar huis gaan... reizen is niet alleen maar rozengeur en maneschijn! We kijken erg uit naar:
- Een rondje fietsen
- Met Fidel kroelen
- Bruine boterhammen, oude kaas, borrelnootjes & chips met normale smaken (geen komkommer of vissoepsmaken), Jeanne's Hollandse pot... en een frietje met mayo en satesaus!
- Ons eigen huisje met onze eigen douche, bed en wc...
- Niet meer rondsjouwen met wc-papier!
- Weten waar je die avond slaapt en wat je de komende dagen gaat doen..
- Vastenavend 2013 (moet nog wel flink gerepeteerd worden!)
- Lekker kunnen zeilen
- Schone kleren in een kast en geen afgetrapte, vuile kleren uit een backpack..
- Niet langer dan maximaal drie uur in een trein hoeven te zitten..
- De kapper!
- Supermarkten met prijzen... niet meer onderhandelen over een flesje water..
- Weten wat je eet..
- Werken... en geld verdienen!
- Overzichtelijke euro's in je portemonnee, en geen stapels bankbiljetten (al is 2 miljoen dong pinnen toch best grappig)
- Beetje tijd voor ons zelf alleen, voor onze eigen dingen en vrienden... we lijken ondertussen een soort Siamese tweeling!
- En natuurlijk om al onze lieve vrienden en familie weer te zien!

En hoezeer we ook uitkijken naar thuis... we zijn bang dat we na zo'n twee weken thuis graag weer op reis zouden willen. Als je reist wordt de lijst met plekken die je zou willen zien alleen maar langer.... Hmmm. Maar de zomer komt eraan, we gaan op zoek naar een baan en een huisje en we gaan genieten van al die dingen die we de afgelopen tijd hebben moeten missen! Tot heel snel!

Hiken in een van de diepste kloven ter wereld

De tiger leaping gorge! De naam van deze gorge komt van een fabel… Mathieu vertelt: Er was eens een tijger en die was al heel lang de buurt onveilig aan het maken (onder andere mensen aan het aanvallen).Een jager wiens vrouw opgegeten was door de tijger, had gezworen om de tijger te vangen. Na drie weken achter de tijger aan te jagen door de jungle en de bergen had de jager de tijger eindelijk in het nauw gedreven in een gorge. Met zijn rug naar de rivier stond de tijger oog in oog met de jager en op het moment dat de jager zijn speer wilde gooien naar de tijger draaide de tijger om en sprong op een steen die midden in de hardstromende rivier lag en zo wist hij te ontsnappen naar de andere kant van de gorge, waar de jager onmogelijk kon komen… spannend…

Wij op pad richting die beroemde steen (waar die tijger via ontsnapt was)… Eerst vanuit Shuhe, waar we sliepen in een gezellig hostel, met een taxi naar het busstation en daar kaartjes kopen voor een bustocht van 2 ½ uur. De bustochten zijn hier super mooi, vele bergen en schitterende uitzichten. Met de bus passeren we ook allerlei kleine dorpjes waar zich grappige taferelen afspelen. Vrouwen in traditionele kleren aan het werk op het land, kleine tractortjes volgeladen met stenen die niet vooruit komen, mensen die op hun rug kilo’s met brandhout sjouwen, loslopende kippen, waterbuffels en diverse honden bijeenkomsten. In de bus is het ook altijd een feest. De weg is voor een groot gedeelte niet geasfalteerd, de ramen gaan open, de chinezen spugen naar buiten (gelukkig naar buiten deze keer!) er wordt volop gegeten (zonnebloempitten, geleiachtig vlees uit een pakje, koude bonen?!?) en gesproken in een taal die wij niet snappen!

Na 2½ uur stappen we uit in een van die kleine dorpjes. Als we aan de buurt zijn (het is niet dat Chinesen netjes wachten… iedereen dringt voor) betalen we vier drukke Chinese mannen achter een loket voor een toegangsticket. En dan gaan we na enige discussie (Ilse denkt rechtsaf en Mathieu denkt links af) te voet op pad. Vandaag staat er zo’n 6 uur hiken op het programma! We volgen de rode, gele en groene pijlen… moet niet zo moeilijk zijn toch? Euuuhhh.. op een gegeven moment zijn we de pijlen kwijt. We vragen aan de locals waar we heen moeten. Die kant op, om die berg heen! Via een smal bergpaadje waar we een aantal keren op uitglijden gaan we verder. Gelukkig zien we na een tijdje het “echte” wandelpad zo’n 50 meter beneden ons. Alles komt weer goed… we hiken vandaag alleen 7 uur!

De wandeling is schitterend. De gorge, die zo’n 3 duizend meter diep is, is indrukwekkend. Na zo’n 2 uur (bij ons dus drie) hebben we een lunch bij een Naxi familie (de Naxi’s zijn een traditioneel berg volk). De volgende vier uur lopen we nog verder de gorge in. De wandeling is best pittig, met onder andere een steile klim die ze de 28 bochten noemen. Pfff… maar het is zeker de moeite!Onder begeleiding van ongeveer 40 geiten strompelen we het bergdorpje in. We overnachten in een hostel in de gorge en de volgende dag dalen we af naar de Tiger Leaping Stone. Fantastisch om na de hele tijd vanaf boven de kloof bekeken te hebben, nu helemaal beneden te staan. Jeetje, wat is dit een diepe kloof zeg!

Aan het einde van deze tweede dag regelen we een bus terug naar Lijiang waar we met een taxi weer richting Shuhe gaan. Mathieu heeft nog de energie om met de taxichauffeur een gesprek in het chinees aan te knopen. Na de taxirit van een kwartier is het enige wat Mathieu heeft kunnen achterhalen dat de taxichauffeur Dawé heet. Dat was het weer op het Chinese communicatievlak! Weer terug in shuhe laat Ilse haar bergschoenen achter, versleten van al de hikes van de afgelopen maanden… de laatste twee weken van de trip wordt er dus niet meer gehiked!

Ook:
- De treinreis van Chengdu naar Panzihua hebben we dus overleeft! De volgende treinreis is 18 uur naar Guilin… gelukkig wel een bedje kunnen reserveren.
- Yakvlees en Yakkaas gegeten…
- In Leshan op visite geweest bij de grootste budha ter wereld (71 meter!)
- Naast de Naxi’s heb je ook de Han’s, de Hui’s, de Hani’s en de Bai’s… en nog vele andere groepjes (allemaal met hun eigen traditionele kleren).
- Gisteren hebben we een keertje geen chinees gegeten.. we zijn gezwicht voor twee gigantische pizza’s en nu hebben we buikpijn.
- We zijn in Kunming aanbeland (de stad van de eeuwige lente… Niet slecht toch?)

Met de trein naar het zuiden….

Hardseat, Softseat, Hardsleeper, Softsleeper... en zelfs staan plaatsen! Hierbij een kleine introductie in de wereld van de treinen in China. We hebben al wat wonderlijke uren in de trein meegemaakt ondertussen. Door het springfestival - Chinees Nieuwjaar- hebben we niet alle treinen voor het uitkiezen. We moeten roeien met de riemen die we hebben. Het is super, super druk.. alle Chinezen zijn kris kras door China aan het reizen. Eerst met z'n allen vanuit de grote steden naar de kleine dorpjes, daar vieren ze Nieuwjaar met hun familie en ondernemen ze met de trein vele toeristische trips, en dan weer met z'n allen terug naar de grote steden. Om gek van te worden... ach, valt wel mee eigenlijk, tot nu toe hebben we elke keer weer wel op het nippertje een treinticket...

Reizen met de trein in China is toch ietsjes anders dan in Nederland. Ten eerste zijn de treintochten die we ondernemen zo'n 13 uur gemiddeld. Verder moeten al je tassen door de scanner (al kijkt er niemand naar het scherm), wordt er tegen je gegild in het Chinees door een megafoon (terwijl je nog geen meter van hun vandaan staat), staan er 25 mannetjes in uniform op het perron om iedereen netjes in rijen te krijgen (beetje vechten tegen de bierkaai, want zodra de trein het perron nadert verdwijnt de rij gelijk) en is alles in de trein super ranzig (vooral de wc's!).

In de trein is het gezellig, er veel aardige chinezen en je hebt altijd wel een praatje of handgebaartje met je buurman. Tot nu toe waren we op onze treinreizen de enige westerse mensen in de trein. Natuurlijk trekken we altijd aandacht, onder andere van kinderen die graag een foto van je willen nemen en van ouderen die je gapend aanzitten te kijken.

Na alle uren die we in bussen en treinen spenderen, beginnen we ondertussen al echte pro's te worden in het reizen in China. Al hadden we even een zweetmomentje toen we kaartjes voor de reis van Xi'an naar Chengdu gingen kopen. Na een hoop geregel kregen we 2 kaartjes voor de reis van 15 uur, het enige probleem was dat het staanplaatsen waren... Nu zijn we wel wat gewend ondertussen, maar 15 uur staan in een volle trein is zelfs voor geroutineerde reizigers als ons iets te veel. Probeer de kaartjes maar te ruilen in het volgende station werd ons verteld. In een record tijd van 5 minuten kregen we het voor elkaar om onze staanplaatsen om te ruilen voor de luxe van een hard bed, geweldig!

De volgende treintickets zijn voor zaterdag voor een reis van 12 uur naar Panzihua. Alleen nog hard seats beschikbaar en vertrek om 22:56... dus dat wordt weer spannend! We zullen aan jullie denken als wij daar in de trein zitten en jullie gezellig met een biertje in het café staan...

Oh ja:
- In Xi'an hebben we een bezoek gebracht aan de beroemde Terracotta warriors. Indrukwekkend!
- Eten in het Muslim Quarter van Xian is super lekker! Hoewel inkopen doen bij de slagers daar niet echt aan te raden is...
- Longmen caves in Luoyang is een aanrader.
- De route voor China is al min of meer uitgestippeld... we zijn nu in Chengdu, daarna gaan we richting de provincie Yunnan, vervolgens via Guilin naar Hong Kong... en dan naar Brussel!
- In Chengdu zijn we naar het Bifengxia Panda Reserve geweest. Panda's zijn echt heel erg leuk..
- Wij genieten van de vele vastenavend foto's op facebook... we missen de gezelligheid.

Het avontuur van de muur

Als je in China bent, wil je uiteraard de Chinese muur beklimmen! De vraag is dan alleen nog waar en hoe. Aangezien de muur een heel groot deel van China omringde zijn er nog al wat stukjes waar je op kan staan. De regering van China wil het liefst dat je naar Badaling gaat, het meest toeristische en opgeknapte deel van de muur (en als je foto's op internet bekijkt is het ook echt een mooi stukje steen). Het enige nadeel van Badaling is dat je met een hoop mensen daar staat en dat je een soort Efteling-gevoel krijgt (al is de Efteling natuurlijk wel leuk, afgezien van pardoes en de wachtrijen...).

Dus ervaren reizigers als we zijn besloten we zelf op pad te gaan naar een wat rustiger stukje muur, wat minstens net zo mooi zou moeten zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan in dit land, waar bijna niemand je verstaat en alle Chinese tekens op elkaar lijken. Maar ja, na een beetje research besloten we toch op pad te gaan.

Vanuit Beijing met de metro naar het busstation vanwaar de bussen gingen naar Huanghua. Er zouden 2 soorten bussen die kant op gaan, een express en een zeer langzame bus. Op de een of andere manier hebben we het voor elkaar gekregen om in de juiste (lees snelle) bus te stappen en na een uurtje in het midden van een stadje afgedropt te worden. Eenmaal daar aangekomen moesten we met een minibusje naar Huanghuacheng (en niet naar Huanghuazengh!). Met een papiertje met daarop wat Chinese tekens op zoek naar de bus die de juiste richting op ging. Uiteraard biedt elke chinees die een auto (of iets wat erop lijkt) in zijn bezit heeft aan om je even te brengen naar de bestemming van jouw keuze, maar daar willen ze dan ook een belachelijke prijs voor hebben. Dat was niet ons plan, dus met wat hulp van de lokale bevolking vonden we de bushalte waar volgens hun toch echt die bus zou moeten komen. Je hoeft alleen maar de Chinese tekens die op de bus staan te vergelijken met die op je papier. Simpeler kan bijna niet toch!?

Een uur later, en al onze ‘nieuwe vrienden' ondertussen al vertrokken met hun bus, stonden we nog steeds braaf bij de halte (in de snijdende kou!). Op het moment dat we bijna toe wilden geven om mee te gaan met een willekeurige chinees die ons wel wilde brengen, wees een aardige man (onze beste nieuwe vriend) dat onze bus er aan kwam! Geweldig, na een uur verkleumen zaten we in de bus die ons naar het dorpje zou brengen.

Na nog een uur door een prachtig, bergachtig landschap te rijden kwamen we bij onze eindbestemming aan: Huanghuacheng!! En ja hoor, daar op 50 meter van de weg liep de enige echte Chinese muur. Het grappige is dat de regering borden heeft neergezet waarop staat dat het verboden is dit stuk muur te beklimmen, maar ondertussen betaal je de plaatselijke restauranthouder 4Yuan (€0.50) om met een ijzeren trapje op de muur te klimmen. Daar stonden we dan, meer dan 10 km aan muur om op te lopen en geen mens in de buurt! Dankzij het bergachtige gebied heb je prachtige uitzichten en geniet je van een stevige (super steile) wandeling. In de zomer schijnen er mensen te zijn die hier 3 dagen op de muur ‘hiken' en in een slaapzakje op de muur slapen. Nu was het daar iets te koud voor dus misschien doen we dat de volgende keer...

Na 2 uur op de muur lopen en meer foto's genomen te hebben dan mogelijk is, begon de reis weer terug naar Beijing. Helemaal voldaan van onze dag op de muur zonder ook maar 1 iemand tegen te komen (behalve de man met de trap) zaten we verbaasd in de bus. Gelukkig ging de terugreis iets makkelijker en waren we voor het avondeten weer in ons leuke, warme hostel.

Vandaag hebben we even een dagje rust (wat niks met de spierpijn te maken heeft hoor) om morgen naar Pingyao te vertrekken. Wat we daar, en in onze 12-urige treinreis allemaal mee maken lees je in ons volgende avontuur.

En ook:
- Natuurlijk hebben we in Beijing ook de Verboden Stad, de Lama tempel, de vlagceremonie, de nachtmarkt, het 798 art district en de bekendste hutongs (kleine wijkjes) bezocht.
- Nog niks vreemds gegeten (al is het soms de vraag wat we eten), en nog niet ziek geweest..
- Mathieu heeft eindelijk nieuwe schoenen! En na een dag waren ze natuurlijk al kapot... (en ook al gerepareerd).

Brrr... Winter in Beijing!

We hebben genoten van de laatste week in Australië. We zijn onder andere nog naar het indrukwekkende Mona museum geweest, erg interessante, maar regelmatig ook schokkende kunstin een super mooi gebouw! En Thieus wildlife tours ging ook gewoon door in Tasmanie! We hebben nog wombats, dolfijnen, zeeleeuwen, albatrossen, kangaroes, slangen, pinguïns en quolls in het wild gevonden. Ik kan iedereen Thieu's wildlife tours aanraden. We zijn verliefd geworden op Tasmanie! Daar willen we binnenkort graag terug naar toe om het hele eiland te zien ... en dat kan dan natuurlijk mooi gecombineerd worden met de Sydney-Hobart race... dus we kunnen alvast gaan sparen voor een ticket! Hahaha, genoeg plannen voor de komende jaren gemaakt ondertussen!

En toen... naar CHINA... ! China staat niet echt bekend als een makkelijk land om te bezoeken, gebrek aan engels, niet in staat om handgebaren juist te interpreteren, niet makkelijk met de visums en al helemaal lastig om treinen en bussen te boeken... Dus, wij in Melbourne het vliegtuig in en na zo'n 24 uur reizen landen we dan eindelijk in Beijing. Jeetje, wat is het hier koud (-8 graden!)... was de eerste reactie! En toen de douane door.. super makkelijk.. stempeltje hier, tas controle daar, nog een keer ons paspoort laten zien... en voor we het wisten stonden we buiten! Whow, dat was onverwachts snel. Okay, nu moesten we met twee verschillende bussen mee richting ons hostel. Dat zal dan wel heel lastig worden (en dan ook nog met die backpack op je rug!). Pff, fluitje van een cent! Binnen 3 uur na aankomst op het vliegveld lagen we al te slapen in ons fijne hostel... Das nog eens een mooi begin van China!

Nu na drie dagen Beijing hebben we super veel zin in de komende zes weken hier! Wat een interessant land... Op dit moment zijn we een beetje aan de plannen wat we willen zien en doen op de weg naar Hong Kong. Het is het zelfde liedje als in Australië, zo´n groot land en zo weinig tijd. En dan hebben wij echt nog niet te klagen volgens mij...

Wat nog meer:
- Niet veel nieuws aan de horizon...
- We maken ons klaar voor Chinees Nieuwjaar (op 23 januari). Het begin van het jaar 4709!
- We gaan zo proberen treintickets te boeken, schijnt heel erg moeilijk te zijn... dus fingers crossed!

Tassie Paradise

Iedereen een fijne kerst gehad? En een goed begin van 2012? Bij ons was het toch een beetje gek om kerst te vieren in de hitte. Maar gelukkig hadden we een klein gedeelte van onze familie om ons heen... onze kerstavond was een heerlijke BBQ op het dakterras met Guido & Corinne (inclusief christmas crackers om het kerstgevoel een beetje te krijgen).

Mathieu is vervolgens op de 26e vertrokken met de Sydney-Hobart race op weg naar Tasmanie. Ongelofelijk om te starten in een bomvolle haven met zo'n 15 helikopters in de lucht en alle plekjes langs de kant vol met mensen (en Ilse). Duidelijk de beste start die je kan krijgen als zeiler! De race verliep niet voorspoedig aangezien ze na de 2e dag hebben moeten opgeven omdat een bemanningslid zijn schouder uit de kom had, er 2 spinnakers opgeblazen waren, de instrumenten het begaven na de eerste dag en omdat het voorluik flink lekte. Uiteindelijk wisten ze het gewonde bemanningslid over te zetten op een politieboot die hem naar het ziekenhuis bracht, maar de race was toch echt over na 2 dagen zeilen. Uiteindelijk besloten ze om rechtsomkeer terug naar Sydney te gaan. Viel een beetje tegen...

Okay, dus Mathieu weer terug in Sydney... en Ilse een ticket voor de volgende dag naar Hobart... Lekker geregeld. Maar dat lossen wij ervaren reizigers natuurlijk wel even op. Voor Mathieu, die in Sydney was met maar 1 schone onderbroek en t-shirt omdat zijn backpack al in Hobart was, een ticket gekocht naar Tasmanie. Waar Ilse hem natuurlijk met open armen op stond te wachten.

We zijn in een soort Tasmaanse paradijs terecht gekomen. We verblijven op dit moment in ons droomhuis, op een droomlocatie, met ons droom eten (gerookte zalm, blauwe kaas en rode wijn). We zullen het even uitleggen.... We zijn weer op een workaway adres aangekomen. Dus voor een bed en eten werken wij zo'n 4 uurtjes per dag. We zijn nu bij oma (64) en opa (68) Huckelby. Een plek waar elke ochtend het visnet uitgegooid wordt om aan het eind van de dag verse zalm op te halen(gisteren een gigantische van 6kg!), waar het uitzicht op de rivier fantastisch is, waar we verwend worden met heerlijke maaltijden, waar alles in en om het huis zo op een franse brocante markt verkocht kan worden en waar we met de kayak heerlijk de rivier op kunnen.

Het enige nadeel wat we kunnen bedenken van deze plek is, dat we ergens in de wildernis wonen en zeer traag internet hebben en bijna geen bereik met onze mobieltjes. Dat is dus ook ons excuus dat we jullie niet allemaal een persoonlijke kerst/nieuwjaarsgroet hebben kunnen sturen. Sorry daarvoor.. maar we wensen jullie het allerbeste en het allermooiste voor 2012! Bij ons had het jaar niet beter kunnen beginnen...
En weer geen zorgen, we zouden hier zo willen wonen, maar toch doen we het niet!

Wat passeerde er nog meer de revu:

- Het is 2012! Het vuurwerk van Sydney was spectaculair (op tv dan).
- Het kerstkado van Jeanne en Andre wordt ingezet voor een boottocht in Tasmanie. Later meer hierover...
- Tessa en Stella zijn de kleinkinderen van de familie Huckelby en die zijn hier gezellig vakantie aan het houden. Super leuke meisjes!
- Mathieu is een ‘greenhouse' aan het bouwen in de tuin. En Ilse verwent de bomen en planten met ‘alpaca-mest'.... Verschil moet er zijn!
- De foto's komen later online aangezien we heel traag internet hebben.

Een korte mededeling

Allereerst willen we iedereen uiteraard gelukkige kerstdagen toewensen en een mooie aanloop naar 2012! Geweldig om alle reacties van jullie te krijgen in de afgelopen maanden. Leuk dat jullie met ons mee reizen.

Mathieu is zich aan het klaarmaken om morgen (26 december) van start te gaan in de Sydney-Hobart race. Klaarmaken betekent vandaag vooral uitrusten zolang het nog kan. De komende dagen zullen zwaar en nat worden met weinig slaap. Ondanks dat gaat het een mooie ervaring worden. Voor de geïnteresseerden kun je hem volgen op : www.rolexsydneyhobart.com. Er is een yacht-tracker op de site waarop je kan zien waar iedereen is. De boot heet 'Duende' en ze zijn ongeveer 3 dagen onderweg zoals het er nu naar uit ziet. Ilse neemt de rustigere weg naar Hobart, die gaat met het vliegtuig....

Overige opmerkingen:
- Volgend reisverhaal zal dus vanaf Hobart zijn... even wachten nog!
- Veel gezelligheid gehad met Guido en Corine, ze zijn vandaag vertrokken vanuit Sydney naar Cairns.
- Ticket naar Nederland is gekocht... vrijdagavond 24 februari landen we in Brussel!

Weer "thuis" in Sydney

Whow... snorkelen in en rond het Great Barrier Reef is fantastisch. Helaas, helaas hadden we onze hoop vooral gevestigd op het zien van schildpadden... maar dat ze even ergens anders waren mocht de snorkelpret toch echt niet drukken. Ook hebben we een korte introductieduik gedaan, erg leuk.. maar de angst overheerste toch een beetje. Mathieu is toch zeker niet van plan om zijn duikbrevet te gaan halen. Toch weer een super mooie ervaring rijker!

Inmiddels weer terug in het vertrouwde Sydney... voelt zelfs al een beetje als 'thuis', hoewel er toch geen openhaard brandt, geen verse tomatensoep op het vuur staat en onze vrienden hier ook niet zijn. Het mooie is echter dat we hier - in tegenstelling tot thuis - super lekker weer hebben, niet naar ons werk hoeven, hele dagen aan het strand kunnen liggen, geen kerstkaarten hoeven sturen (niet dat we dat normaal wel doen), een kangaroebiefstukje op de bbq kunnen gooien en nog geld hebben voor af en toe een bakje koffie...

En ja hoor jongens, Mathieu heeft het voor elkaar! Hij kan mee met de Duende (= een boot) om de Sydney Hobart race te varen! Afgelopen vrijdagavond hebben we een 'proefritje' gedaan aan boord. Ilse keek er erg naar uit, want ze mag gewoon een keertje meezeilen (pfff... gelukkig al in bezit van kielboord 1 van Zeilschool T17, mocht ze aan een lijntje moeten trekken!). Ilse had haar hoop gevestigd op het zien van dolfijnen, hoewel ze beter wist... want de race was alleen maar in de haven van Sydney.. maar toch... zonder hoop geen leven!

Nu het duidelijk is dat Mathieu mee kan zeilen naar Hobart (Tasmanie), kan het reisbureau '4611' weer plannen gaan maken. Ilse gaat waarschijnlijk naar Hobart vliegen zodat we daar Nieuwjaar kunnen vieren, daarna blijven we waarschijnlijk nog een weekje op Tasmanie en dan richting Melbourne. Oh, Australië is zo gigantisch groot. We hadden graag meer willen zien, maar geen tijd genoeg..

En ook:
- Mathieu vaart dit weekend de Rolex Trophy en Ilse gaat hoogstwaarschijnlijk relaxen op het strand.
- Zondagavond vertrekken we richting de Blue Mountains. Guido en Corine, here we come..
- Ilse en Mathieu, de boot en de overige bemanning zijn 3de geworden tijdens de vrijdagavond wedstrijd!
- De afterparty op de zeilclub was ook niet misselijk...
- Mathieu is in het bezit van een Oudejaarslot (toch? Fien?), dus misschien blijven we nog wel even hier!
- Jullie allemaal hele fijne witte kerstdagen! Geniet van de gezelligheid en het lekkere eten!